Dag20 - 21

Om 6u30 stonden we op en om 7uur zaten we al aan het ontbijt. Om 8uur sprongen we met al onze valiezen en zakken de - voor mama, Sara en ik- comfortabele taxi in, voor oma, peter, papa en Anouk was het minder comfortabel. Zij zaten in een taxi waarvan de bouten van de wielen los stonden en waar ze op de achterbank bijna vergast werden door al het stof en uitlaatgassen die binnenkwamen. Na deze rit van toch wel zeker één uur en en half kwamen we aan op de luchthaven waar we meteen konden inchecken en op ons vliegtuigje stappen. Na 20minuutjes vliegen kwamen we aan in Zanzibar. Op onze laatste dag gingen we hier in Zanzibar, Stone town bezoeken. Onze gids vergezelde ons en heeft ons een rondleiding gegeven. We zijn dan een gebouw binnengegaan waar in de kelders vroeger slaven werden ondergebracht om ze daarna naar de slavenmarkt iets verderop te brengen. Toen we in de kelders aankwamen, wisten we niet wat we moesten zeggen. Toen we in een kamer van 5m op 2m aankwamen, zei onze gids dat daar 50 slaven werden opgesloten. Eerst dacht ik dat hij zich had vergist, maar toen bleek dat dat niet zo was. Verschrikkelijk moet het geweest zijn! Wanneer ze naar de slavenmarkt werden gebracht, moesten ze eerst een ketting rond hun nek doen waarmee ze verbonden waren met de slaaf die voor hun liep. Ze kregen ook een ketting rond hun voeten zodat ze niet vlug konden gaan. Op de slavenmarkt stond vroeger een boom waar de slaven aan werden vastgebonden, dan werden er zweepslagen gegeven en hoe langer de slaaf het kon volhouden hoe beter de slaaf was. Verschrikkelijk! Nu is er op de slavenmarkt een kerk gebouwd met vooraan, aan het altaar een cirkeltje op de grond, om de plaats aan te duiden waar die boom stond. Nadat we al deze vreselijke dingen hadden gezien, werden we rondgeleid tussen de huisjes en smalle straatjes van Stone town. Stone town heeft zijn naam te danken aan het feit dat al de huizen hier in steen gebouwd zijn. De gids vertelde ook dat alle gebouwen, waarvan sommige bijna vervallen zijn, zullen worden opgeknapt door UNESCO. We kregen ook een rondleiding op de plaatselijke markt waar vis en vlees werd verkocht. Als je dat ziet, krijg je geen hap meer door je keel! Vies, vuil, bah! We hebben ook nog het kasteel van de vroegere sultan bezocht en daarna zijn we iets gaan eten, vis, hopelijk niet afkomstig van de plaatselijke markt! Na het lekkere middagmaal werden we naar de luchthaven gebracht waar we in een vliegtuig stapten dat ons na 20minuutjes vliegen veilig aan de grond zette in Dar es Salaam. Dar is trouwens niet de hoofdstad van Tanzania zoals we in het begin van de reis dachten, Dodoma is de hoofdstad. Daar moesten we nog 3 uur wachten voordat we in, schrik niet, een groot vliegtuig konden stappen. Dus besloten we in de lounge te wachten totdat ons vliegtuig werd afgeroepen. Na een halfuur vertraging konden we in het vliegtuig stappen naar Zürich. De elf uur lange vlucht ging zeer snel voorbij. Zeker in bussines class, jaja we zaten in business class. Onze stoel konden we helemaal plat zetten zodat je kon slapen. Als je wou kon je zelf een rugmassage krijgen- van de stoel natuurlijk he- en dat allemaal met een simpele druk op de knop. Na een stom mickey mouse spelletje voor 5jarigen waar ik niets van snapte besloot ik te slapen. Na 3uur werd ik al gewekt door de steward voor mijn ontbijt: Een croissant en een lekkere smoothie. Na deze zeer aangename vlucht die voor mij part veeeel langer mocht duren kwamen we op de grond. Na onze aankomst in de luchthaven van Zürich begaven we ons terug naar de lounge. Daar kon je gratis genieten van een ontbijt. Na één uur en een half gingen we naar de douane en dan naar de gate. Daar stapten we ons vliegtuig in voor 1 uur vliegen. Uiteindelijk kwamen we aan de grond in België. Toen we in de luchthaven rondstapten kreeg ik meteen stress. Iedereen heeft hier zo'n haast, dat was wel even aanpassen na 3 weken polé polé. We vonden onze taxi chauffeur niet. Nadat mama naar het taxi bedrijf had gebeld bleek dat een meneer van dat bedrijf die daar al een tijdje stond met een bordje met daarop: Familie Bruyke diegene was die ons dus moest ophalen. Uiteindelijk stapten we onze taxi in en na even rijden kwamen we thuis. Home sweet home! Bibi en babu werden ook veilig terug afgezet in Strombeek.