Dag 17

Tot 8u30 slapen, dat is pas vakantie ! Na ons ontbijtje gingen oma, peter, Anouk en ik ons klaarmaken voor de wandeling, de duikers waren natuurlijk al lang op zee. Nadat we flesjes water van het hotel hadden gekregen kon onze wandeling beginnen, we waren nog maar net de poort uit of we hoorden al van alle kanten roepen : Jambo ! We zijn onderweg naar de vuurtoren veel mensen tegengekomen. De huisjes zijn niet te vergelijken met die van ons : Een paar stenen (als je geluk hebt anders zijn het gewoon houten staven) met daarop een strooien dakje. Van meisjes die stenen op hun hoofden droegen tot kleine ukkepuks die nog maar juist konden lopen : allemaal riepen ze jambo. Uiteindelijk kwamen we aan de vuurtoren die gebouwd is in 1900. 100 trappen telt de vuurtoren, die vanbinnen eerder leek op een smalle buis met heel veel kleine, korte trappen. Toen we boven aankwamen begon het te regenen, waardoor we even moesten schuilen voor we onze weg terug naar het hotel konden beginnen. De stenen waren glad dus moesten we goed kijken waar we onze voeten zetten. Na een halfuurtje stappen zagen we de telefoonmast, die vlak bij het hotel staat, al staan. Onderweg kregen we nog met een regenbui te maken waardoor we doorweekt het hotel binnen kwamen. Na een warme douche kregen we van de duikers te horen dat ze storm op zee hadden en dat ze tijdens hun duiken veel stroming hadden waardoor ze werden meegetrokken door het water. Mama had tijdens de eerste duik opeens geen lucht meer dus dat was even paniek. Blijkbaar stond haar fles niet volledig open!! Na een tijdje begon de regen opnieuw, maar om 4uur werd het terug voor een tijdje droog, dus Anouk en ik waagden ons aan een duik in het zwembad. Nina