Dag20 - 21

Om 6u30 stonden we op en om 7uur zaten we al aan het ontbijt. Om 8uur sprongen we met al onze valiezen en zakken de - voor mama, Sara en ik- comfortabele taxi in, voor oma, peter, papa en Anouk was het minder comfortabel. Zij zaten in een taxi waarvan de bouten van de wielen los stonden en waar ze op de achterbank bijna vergast werden door al het stof en uitlaatgassen die binnenkwamen. Na deze rit van toch wel zeker één uur en en half kwamen we aan op de luchthaven waar we meteen konden inchecken en op ons vliegtuigje stappen. Na 20minuutjes vliegen kwamen we aan in Zanzibar. Op onze laatste dag gingen we hier in Zanzibar, Stone town bezoeken. Onze gids vergezelde ons en heeft ons een rondleiding gegeven. We zijn dan een gebouw binnengegaan waar in de kelders vroeger slaven werden ondergebracht om ze daarna naar de slavenmarkt iets verderop te brengen. Toen we in de kelders aankwamen, wisten we niet wat we moesten zeggen. Toen we in een kamer van 5m op 2m aankwamen, zei onze gids dat daar 50 slaven werden opgesloten. Eerst dacht ik dat hij zich had vergist, maar toen bleek dat dat niet zo was. Verschrikkelijk moet het geweest zijn! Wanneer ze naar de slavenmarkt werden gebracht, moesten ze eerst een ketting rond hun nek doen waarmee ze verbonden waren met de slaaf die voor hun liep. Ze kregen ook een ketting rond hun voeten zodat ze niet vlug konden gaan. Op de slavenmarkt stond vroeger een boom waar de slaven aan werden vastgebonden, dan werden er zweepslagen gegeven en hoe langer de slaaf het kon volhouden hoe beter de slaaf was. Verschrikkelijk! Nu is er op de slavenmarkt een kerk gebouwd met vooraan, aan het altaar een cirkeltje op de grond, om de plaats aan te duiden waar die boom stond. Nadat we al deze vreselijke dingen hadden gezien, werden we rondgeleid tussen de huisjes en smalle straatjes van Stone town. Stone town heeft zijn naam te danken aan het feit dat al de huizen hier in steen gebouwd zijn. De gids vertelde ook dat alle gebouwen, waarvan sommige bijna vervallen zijn, zullen worden opgeknapt door UNESCO. We kregen ook een rondleiding op de plaatselijke markt waar vis en vlees werd verkocht. Als je dat ziet, krijg je geen hap meer door je keel! Vies, vuil, bah! We hebben ook nog het kasteel van de vroegere sultan bezocht en daarna zijn we iets gaan eten, vis, hopelijk niet afkomstig van de plaatselijke markt! Na het lekkere middagmaal werden we naar de luchthaven gebracht waar we in een vliegtuig stapten dat ons na 20minuutjes vliegen veilig aan de grond zette in Dar es Salaam. Dar is trouwens niet de hoofdstad van Tanzania zoals we in het begin van de reis dachten, Dodoma is de hoofdstad. Daar moesten we nog 3 uur wachten voordat we in, schrik niet, een groot vliegtuig konden stappen. Dus besloten we in de lounge te wachten totdat ons vliegtuig werd afgeroepen. Na een halfuur vertraging konden we in het vliegtuig stappen naar Zürich. De elf uur lange vlucht ging zeer snel voorbij. Zeker in bussines class, jaja we zaten in business class. Onze stoel konden we helemaal plat zetten zodat je kon slapen. Als je wou kon je zelf een rugmassage krijgen- van de stoel natuurlijk he- en dat allemaal met een simpele druk op de knop. Na een stom mickey mouse spelletje voor 5jarigen waar ik niets van snapte besloot ik te slapen. Na 3uur werd ik al gewekt door de steward voor mijn ontbijt: Een croissant en een lekkere smoothie. Na deze zeer aangename vlucht die voor mij part veeeel langer mocht duren kwamen we op de grond. Na onze aankomst in de luchthaven van Zürich begaven we ons terug naar de lounge. Daar kon je gratis genieten van een ontbijt. Na één uur en een half gingen we naar de douane en dan naar de gate. Daar stapten we ons vliegtuig in voor 1 uur vliegen. Uiteindelijk kwamen we aan de grond in België. Toen we in de luchthaven rondstapten kreeg ik meteen stress. Iedereen heeft hier zo'n haast, dat was wel even aanpassen na 3 weken polé polé. We vonden onze taxi chauffeur niet. Nadat mama naar het taxi bedrijf had gebeld bleek dat een meneer van dat bedrijf die daar al een tijdje stond met een bordje met daarop: Familie Bruyke diegene was die ons dus moest ophalen. Uiteindelijk stapten we onze taxi in en na even rijden kwamen we thuis. Home sweet home! Bibi en babu werden ook veilig terug afgezet in Strombeek.

Het leven van de mensen hier

Ik wil even nog schrijven over hoe ze hier leven, want dat is mij toch opgevallen toen we van Manta resort naar de luchthaven reden. Als je hier zou geboren worden, zou je leven er heel anders uitzien, te beginnen met je gezin. Je zou hier dan, dat is hier volkomen normaal, drie mama's hebben, één papa en zowat negen broertjes en zusjes. De helft van de kinderen hier sterft aan malaria. Ze hebben hier wel een boom waar ze de bladeren van koken in water en daarna het water afgieten en drinken. Of dat echt helpt? Nee, ik denk van niet. Dat is toch een groot verschil met ons. Wij met onze zalfjes tegen jeuk van muggenbeten en spuitjes en pilletjes tegen ziektes waar we nog nooit van gehoord hebben. Ook viel me op dat ze altijd lachen. Als je voorbij komt gereden, staan ze altijd te zwaaien. En dat terwijl zij nog niet de helft hebben van wat wij hebben. Bij hen is eten een vorm van overleven, terwijl dat bij ons betekent: aan tafel gaan terwijl we niet eens echt honger hebben. Wij willen ook steeds meer! Krijgen we een gameboy, dan willen we een nintendo. Krijgen we een fototoestel, dan willen we een laptop. Zij hebben amper deftige kleren; Wij maken ons zorgen over dingen waar zij niet aan denken. Wij maken ons zorgen over ons vliegtuig, of we dat gaan halen en of we overgewicht zullen moeten betalen, terwijl zij denken aan hoe ze vanavond aan eten gaan geraken. Het is een heel andere wereld. Nina Nina.

Dag 19

De duikers waren al om halfacht op zee vertrokken, terwijl Anouk, oma, peter en ik pas een uur later opstonden ! Tijdens ons ontbijt begon het .. jaja, weer te regenen. Gelukkig kan het hier snel veranderen dus een regenachtige voormiddag kan dan een super hete namiddag worden. Maar dus in afwachting van de zon gingen we scrabble spelen waar peter niet zo goed in is. : ) Tegen de middag was het al opgeklaard en waren de duikers terug die zeiden dat het bij hun op zee een beetje had geregend. We aten allemaal samen en sommigen van ons gingen naar de spa waar ze genoten van een lekkere massage en de anderen installeerden zich aan het zwembad. Tegen zes uur dronken we iets en genoten van de laatste avondzon van deze vakantie. Het is hier de gewoonte dat je de laatste avond kan eten aan een tafeltje op het strand. De tafel is dan speciaal versierd en ziet er zeer mooi uit. Een beetje romantisch zelfs ! Het was een zeer mooie laatste avond ! Morgen vertrekken we naar Zanzibar waar we Stone Town gaan bezoeken met zijn slavengeschiedenis en ‘s avonds om 20u vliegen we terug naar Europa. Nina

Dag 18

Jambo Vandaag hadden zowel duikers als snorkelaars een rustdag ingelast. Na ons ontbijt begon het hevig te regenen, maar dat hield bibi, babu, mama en papa niet tegen om naar de kruidenboer te gaan. Ze vonden het heel leerrijk. Een jongen van zo’n 18 jaar moest hen informeren over de verschillende kruiden die op Pemba worden gekweekt. Pemba is vooral bekend van de kruidnagel. Verder zagen ze nog kaneel, zwarte peper, vanille, limoengras, gember, kardemom, mimosa (goed voor babu’s oren !!). Hij legde heel goed uit welke kruiden waarvoor worden gebruikt en hoe ze worden gedroogd. De jongen was werkloos maar had op school toch een aardig mondje Engels geleerd. Hij toonde ook zijn shop. Mama en papa waren verrast toen dat enkel een kamer bleek te zijn waarin 1 kleine tafel stond met een paar zakjes kruiden. Trots toonde hij zijn koopwaar en mama en bibi hebben natuurlijk een paar zakjes gekocht. Rond het huisje krioelde het van de kinderen die allemaal een glimp wouden opvangen van de wazungu (=meervoud van mzungu) Een zeer confronterende uitstap ! Sara , Anouk en ik bleven in het hotel om te genieten van de zon die er na een monopoly spelletje doorkwam. Dus installeerden we ons aan het zwembad waar Anouk onmiddellijk indook. Tegen de middag was iedereen weer terug en aten we samen ons middageten. De namiddag brachten we dan samen door op het strand. Een luie maar toch leuke dag ! Nina

Wandeling naar de vuurtoren door Anouk

Jambo iedereen, Toen we gingen onbijten waren de duikers al vertrokken dus gingen Nina en ik met bibi en babu mee naar de vuurtoren. Abdalah, onze butler, ging mee om alles uit te leggen. Toen we begonnen, toonde Abdalah ons een papaya boom Dan ineens begon een meisje ons uit te lachen : papaya hahaha. We stapten door en langs alle kanten hoorden we : jambo jambo. Ze bleven het maar herhalen maar als oma een foto wou nemen zeiden ze allemaal nee of liepen ze weg. Ik heb op de weg bijna niks gezegd. Ik heb nog nooit zoiets gezien : huizen die nog maar half gebouwd zijn en en toch al in verval staan , huizen die bijna gaan instorten , en meisjes die nog maar net kunnen lopen en ze dragen al een hoofddoek. Toen kwamen we allemaal meisjes van ongeveer 15 jaar tegen die een steen op hun hoofd droegen. Die stenen worden gebruikt om hun huizen te bouwen. Na het zien van de armoede kwamen we aan de vuurtoren. We gingen naar boven (100 trappen) Daar kregen we een uitleg en dan gingen we naar beneden(weer 100 trappen). Beneden tegen de vuurtoren stonden kinderen. Oma wou natuurlijk weer een foto ze wouden niet maar toen Abdalah het nog eens vroeg mocht het wel. Nina en ik zijn bij de kinderen gaan staan. Daarna begon het te regenen.We zijn gaan schuilen onder het afdak van het huis van kinderen waar een moeder de was deed met het regenwater. Toen de regen verminderde, gingen we terug. Er was niemand meer te bespeuren. We kwamen doorweekt terug. De duikers waren ook terug zij hadden storm op zee gehad. Nouki xx !!

Dag 17

Tot 8u30 slapen, dat is pas vakantie ! Na ons ontbijtje gingen oma, peter, Anouk en ik ons klaarmaken voor de wandeling, de duikers waren natuurlijk al lang op zee. Nadat we flesjes water van het hotel hadden gekregen kon onze wandeling beginnen, we waren nog maar net de poort uit of we hoorden al van alle kanten roepen : Jambo ! We zijn onderweg naar de vuurtoren veel mensen tegengekomen. De huisjes zijn niet te vergelijken met die van ons : Een paar stenen (als je geluk hebt anders zijn het gewoon houten staven) met daarop een strooien dakje. Van meisjes die stenen op hun hoofden droegen tot kleine ukkepuks die nog maar juist konden lopen : allemaal riepen ze jambo. Uiteindelijk kwamen we aan de vuurtoren die gebouwd is in 1900. 100 trappen telt de vuurtoren, die vanbinnen eerder leek op een smalle buis met heel veel kleine, korte trappen. Toen we boven aankwamen begon het te regenen, waardoor we even moesten schuilen voor we onze weg terug naar het hotel konden beginnen. De stenen waren glad dus moesten we goed kijken waar we onze voeten zetten. Na een halfuurtje stappen zagen we de telefoonmast, die vlak bij het hotel staat, al staan. Onderweg kregen we nog met een regenbui te maken waardoor we doorweekt het hotel binnen kwamen. Na een warme douche kregen we van de duikers te horen dat ze storm op zee hadden en dat ze tijdens hun duiken veel stroming hadden waardoor ze werden meegetrokken door het water. Mama had tijdens de eerste duik opeens geen lucht meer dus dat was even paniek. Blijkbaar stond haar fles niet volledig open!! Na een tijdje begon de regen opnieuw, maar om 4uur werd het terug voor een tijdje droog, dus Anouk en ik waagden ons aan een duik in het zwembad. Nina

Dag 16

Vandaag moesten we om 6u30 al uit ons bedje, wat toch wel en dan zeker voor in een vakantie zeer vroeg is. Om 7u30 zaten we al in de boot, op weg naar onze eerste duik-en snorkelplaats. Na een uurtje varen, begonnen de duikers zich klaar te maken, Anouk en ik keken verward toe hoe mama, papa en Sara aan hun jacket begonnen te prutsen en een soort van ‘duiktaal’ tegen elkaar begonnen te spreken, die we toch al een beetje beginnen te begrijpen. Toen ze dan het water in waren, keken we toe hoe het laatste hoofd onder water verdween, dan reed Simba ( de stuurman) met ons naar een plaats die geschikter was om te snorkelen. Eenmaal het water in beseften we dat dit één van de mooiste snorkels was die we al gedaan hadden. Omdat het ondiep was, zagen we hoe mooi de kleuren van het koraal waren, we zagen ook hoe clownvisjes, beter bekend als nemo’s, in hun anemoon zwommen. Veel zebravisjes en een gele trompetvis, ook de kwalletjes die juist onder het zee-oppervlak zwommen waren van de partij. Na 40 minuutjes in het water zwommen we naar de boot die 5minuutjes nadat wij aan boord waren al naar de duikers voer die ook waren bovengekomen. Zij vertelden over de mooie koralen en de vele kleine visjes die ze hadden gezien. Om even te kunnen rusten, want duikers moeten minstens één uur tussen twee duiken kunnen rusten, voeren we naar een onbewoond strand, voor ons alleen. Over zee zag je geen enkele boot, je zat precies in een film. Dan sprongen we weer op onze boot en voeren we naar de tweede duik-en snorkelplaats. Anouk en ik besloten om op de boot te blijven wat onze snorkelmaster niet erg vond : hakuna matata ! De zee was wel iets woelerig geworden en dat hebben mijn buddy en ik gemerkt aan de boot die heen en weer wiebelde. Na 50minuutjes kwamen de duikers boven. Toen iedereen aan boord was, want sommigen onder ons deden eerst nog een ‘naturelleke’ in de zee, konden we terug naar ons hotel varen waar we weer een welkomstdrankje kregen. Na al het zout van ons te hebben afgespoeld konden we genieten van een overheerlijke cheeseburger. Anouk en ik sprongen nog even in het zwembad waar Anouk mij demonstreerde hoe je iemand moet redden, wat dus uitdraaide op een pijnlijke wonde voor Anouk en een slappe lach voor mij. Na het avondeten kropen we ons bedje in. Morgen gaan Anouk en ik niet mee op de boot, wij gaan een wandeling maken met bibi en babu. Alee dag dan he ! Nina

Dag15

Jambo ! We staan vroeg op om te gaan duiken. Na een lekker ontbijt met veel fruit én pannenkoeken springen we in de speedboot. Onderweg komen we veel dolfijnen tegen, sommige op 1meter van de boot ! En, geloof ons maar, ze kunnen echt hoog springen ! Dan is het tijd voor de eerste duik. Mama, papa en ik zijn alle drie een beetje zenuwachtig want het is al een jaar geleden dat we nog gedoken hebben.Tijdens de eerste duik is er niet zoveel te zien : er zijn weinig vissen en veel van het koraal is kapot. Ondertussen zijn Nina en Anouk aan het snorkelen met hun eigen ‘snorkelmaster’! Na de eerste duik varen we naar een baai waar we eventjes uitrusten en genieten van watermeloen en andere verfrissende hapjes. Dan is het tijd voor de tweede duik. Nadat mama, papa en ik het water in gesprongen zijn, maken onze snorkelkampioenen zich ook klaar. De tweede duik is al veel mooier. Langs de koraalmuur vinden we vele vissen terug (o.a. nemo’s, lionfish, zebravisjes, stonefish,…) en mooie kleurrijke koralen. Op het strand van het hotel staan ze ons op te wachten met een lekker glaasje fruitsap. Ook bibi en babu staan op ons te wachten, nadat ze deze voormiddag in het regenwoud zijn gaan stappen. Tijdens de lunch wordt er dan ook uitgebreid naverteld over deze schitterende ochtend. In de namiddag vleien we neer onder de palmbomen op het witte strand met de heldere blauwe zee voor ons. Lekker relaxen ! Terwijl de rest ligt te zonnen of een boek leest, gaan Anouk en Nina met de kajak op zee. Even later komen ze helemaal nat terug… Om 17u vertrekken mama en bibi voor hun dagelijkse massage en een uurtje later zijn ook papa en babu aan de beurt, terwijl Nina en ik op het strand nog van de schitterende zonsondergang genieten. Vlug eventjes het zout, chloor en zand van ons afspoelen en dan een gezellig dineetje aan het zwembad. Vanavond staat er ‘seafood’ op het menu. We genieten van onze grote schotels vol garnalen, krab, witte vis en nog veel meer. Wanneer we onze vingers hebben afgelikt en alle schotels leeg zijn, kruipen we met een goed gevulde buik ons bedje in. Klaar om nog enkele dagen te genieten van dit paradijs. Kusjes, Sara

Dag14

Jambo Na lekker te hebben uitgeslapen, ons zwemgerief te hebben aangedaan en te hebben ontbeten, konden we aan onze rustdag beginnen. Een frisse duik in het water en toen ... begon het te regenen, te gieten zelfs … voor de rest van de dag . Anouk en ik lieten ons niet door de regen afschrikken en doken terwijl het aan het regenen was het zwembad in. Voor de rest van de dag werd het dan lezen. Morgenvroeg uit ons bedje voor onze eerste duik- en snorkeldag. Bibi en babu hebben besloten om morgen een wandeling te maken. Tot de volgende keer dan maar weer ! Nina

Dag13

Halo iedereen Vandaag konden we lekker uitslapen en dat heeft ons goed gedaan. Om 12u kwam Mohamed ons halen om ons af te zetten aan Arusha airport. We werden ingecheckt maar de 2 bedienden van Zanair wouden er ook iets aan verdienen en we moesten 100 dollar overgewicht betalen. Papa heeft lang onderhandeld (Ge kent em eh), maar dat heeft niks opgeleverd. Ondertussen was het al 14 uur en dan moest ons vliegtuig al vertrokken zijn ! Tijdens het wachten zagen we hoe onze bagage in vier verschillende vliegtuigjes werd geladen. Na drie kwartier wachten konden we op een vliegtuigje stappen waar geen bagage van ons opzat. Bovendien was er geen plaats meer voor papa en dus kon hij in de cockpit naast de piloot plaatsnemen. Mama vroeg voor alle zekerheid of ons vliegtuigje wel degelijk doorvloog naar Pemba, want alle vliegtuigjes vlogen eerst naar Zanzibar. Dat bleek niet het geval te zijn, ons vliegtuigje had als eindbestemming Zanzibar. De man van het overgewicht beloofde wel te bellen naar Zanzibar zodat we toch nog op onze bestemming konden geraken. In Zanzibar aangekomen zijn we eerst nog onze bagage gaan zoeken die we gelukkig snel vonden, zodat we nog de laatste vlucht naar Pemba konden nemen. In Pemba stond de taxi chauffeur van ons hotel op ons te wachten. We reden langs een asfalt weg waar we veel arme huisjes zagen staan, uiteindelijk reden we het regenwoud in op een minder comfortabele weg. Na deze rit kwamen we aan in ons laatste hotel van deze vakantie : ‘Manta Resort’. We konden alleen maar WAAUW zeggen. Een wit strand, een mooi zwembad en een schitterend zicht op de lichtblauwe zee vanuit ons hutje. Nadat we onze bagage in onze hutjes hadden weggezet, konden we genieten van ons avondeten, waarna we moe ons bedje inkropen. Nina

Dag 11-12 : De beklimming van Mount Meru

Na een 4tal uurtjes slaap, moesten we om 1u klaarstaan om de fameuze beklimming van Mount Meru te starten. Na een warme thee en wat gemberkoekjes, warm ingeduffeld met handschoenen, mutsen, fleecetrui,… en onze lampjes op ons hoofd, kon de tocht beginnen. 3 groepen gingen van start : wij vijven als eersten, een koppel Duitsers en een hele groep Hongaren die deze tocht deden als voorbereiding op de Kilimanjaro. Onze gids Joseph gaf het tempo aan, sjerpa-pas, een half voetje voor een half voetje maar constant doorgaan. In het begin lijkt dat traag maar na een tijdje besef je dat dat bergop een behoorlijk tempo is. Het eerste anderhalf uur was de weg vrij normaal, wel steil maar makkelijk te bewandelen. De Hongaren gingen ons voorbij maar een beetje verderop gingen wij hen weer voorbij toen zij aan het rusten waren. Na anderhalf uur bereikten we Rhino Point op 3.800 meter hoogte, een mijlpaal, dat gaat vlot vooruit (dachten we toen). Nadien werd de weg steeds moeilijker : we moesten zelfs klimmen en klauteren over lavarotsen. We zagen in het donker niet de diepte naast ons, maar we beseften wel dat dit geen gewone bergwandeling meer was. Op andere stukken kon je dan weer stappen maar dan in lavazand, dat voelt als gewoon zand en schuift bij elke stap achteruit. Je hebt niet het gevoel dat het vooruit gaat maar je verbruikt wel veel energie. Op één van die stukken kwam bij mama de man met de fameuze hamer langs en ging het licht uit. Gelukkig had papa een voorraad energy bars en gels mee . Ook Anouk had bij momenten extra energie nodig om er weer tegen te kunnen. Er leek geen einde aan te komen… De weg werd er niet gemakkelijker op, klauteren en klefferen, stappen op zand, … . Af en toe werd er gestopt om op kracht te komen, maar zeker niet te lang want anders kregen we kou. Opeens zagen we links van ons wat licht verschijnen : de zon kwam op. Toen dachten we: « Joepie we zijn er !!! » maar nee, nog minstens een uur tot de top ... We hadden de zonsopgang boven Mount Kilimanjaro gezien en we waren tot op een uur van de top geraakt. Wat kan er nog beter zijn ? Maar een echte Ceuppens gaat all the way. Dus wij verder, en dan kwam pas het moeilijkste klimparcours op handen en voeten. Eindelijk, na 6uur en een half stappen en klauteren, stonden we op de top van Mount Meru op 4.566 meter. De supergetrainde Hongaren waren maar een kwartier voor ons op de top ( !!!) en stonden euforisch foto’s te nemen. Wij waren echter allemaal te kapot om uit de bol te gaan : voldoening wel, maar geen echte euforie. Na de obligate foto’s kreeg Anouk nog een sapje voor extra energie en de terugtocht kon beginnen. Nu zagen we pas wat we ‘s nachts hadden gedaan. Opnieuw het geklauter, stappen op zand waar je in wegzakt, op keien die als knikkers onder je voeten rolden en waardoor je steeds weer bijna viel. De afdaling was een marteling. Om 12 ‘s middags, na 11 uur stappen, stonden we opnieuw in Saddle Hut, ons vertrekpunt. Onze « boys » stonden ons op te wachten met sap en een daverend applaus, vooral voor Anouk, ze is nog maar de derde elfjarige die de top heeft bereikt. Het enige wat je na zo’n prest atie verlangt, is een warme douche, propere kleren en een lekker bed. Maar nee, we kregen wat te eten, moesten inpakken en mochten weer vertrekken naar het basiskamp, 3 uur stappen op trapjes naar beneden. Er was geen spier in onze benen die geen pijn deed !! We hebben die dag dus uiteindelijk 14 uur gestapt. Een ervaring om nooit te vergeten, zeer zeker. Het is een fantastische prestatie, er zijn weinig mensen die dit in gezinsverband kunnen doen. Onze meisjes zijn, zoals onze gidsen het zeiden « very strong » ! Mama is veel te diep moeten gaan (zegt ze) en heeft veel te veel grenzen moeten verleggen. Het is een berg voor alpinisten, niet voor toeristen, ook al hebben ze een goede conditie, die een begwandelingetje willen maken. Het voordeel is wel dat we nu meer dan ooit de luxe van een bed, elementaire sanitaire voorzieningen en lekker eten en drinken kunnen waarderen. Na de primitieve omstandigheden van de afgelopen dagen genieten we weer volop van de fantastische accommodatie en het lekkere eten in Onsea House, een oase van rust en goede smaak. Bibi en Babu zijn hier trouwens de afgelopen dagen verwend als koningen !! Mama & Papa

Dag10: Pole Pole!

De nacht was koud en vochtig. Niet iedereen heeft goed geslapen. Bibi en Babu hebben deze ochtend besloten om terug te gaan omdat de tocht veel zwaarder was dan ze hadden verwacht. Het was een treurig moment maar ondertussen genieten ze van de luxe in Onsea House : een lekker bed, een verkwikkende douche, fantastisch eten met een lekker glaasje wijn en vooral ze kunnen naar de finale kijken !!! We zijn wel een beetje jaloers ! Wij hebben onze tocht verdergezet onder een stralende hemel met een warme zon. De tocht duurde 4 uur, was toch behoorlijk zwaar door de steile helling en de vele trappen maar het uitzicht en de natuur waren zeer mooi. Toen we aankwamen bij Saddle Hut werden we verwelkomd met kip en frietjes. Na een korte siësta zijn papa en Sara vertrokken voor een extra tochtje naar Little Meru. Nina, Anouk en mama genoten in de warme namiddagzon van een middagdutje om vannacht om 12 uur te kunnen opstaan en om fris te zijn om Big Meru te beklimmen. Onze winterkleren liggen al lkaar want het kan hier tot -15 vriezen. Brr…. Nina

Dag9: Step by step

Vandaag genoten we nog even van ons laatste ‘normale’ ontbijt, want vandaag vertrokken we voor onze trektocht van 4 dagen op Mount Meru. Mohamed stond ons op te wachten en nadat we onze gids Hussein die ons de hele tocht zal begeleiden, hadden opgehaald, vertrokken we naar Arusha Park. We vertrokken met 7 dragers, 2 koks, 2 gidsen en 1 ranger met geweer om ons te beschermen tegen dieren die ons zouden kunnen aanvallen. Na 2 uur stappen met als leidraad Polé Polé (slowly slowly), lunchten we in de vrije natuur. Ook plassen gebeurde in de vrije natuur (Pas op, achter je een buffel !!) Het laatste stuk naar de hut waar we overnachten was wat steiler en moeilijker maar de begeleiders vroegen steeds of alles oké was met bibi en babu die blij waren dat ze er waren. Ondertussen kent iedereen hier aan de hutjes babu die door alle dragers wordt nagekeken en toegeroepen : Hey Babu Mambo ? Hij moet dan antwoorden : Poa (cool) !!! De hutjes zijn vrij basic maar we worden goed verzorgd door onze koks. We wachten nu op onze maaltijd in de gemeenschappelijke eetzaal (hier zijn zo’n 30tal trekkers). Oma heeft ondertussen de spelregels van Rumikub onder de knie. Vanavond vroeg in onze slaapzakjes, hopelijk niet te koud en dan morgen weer verder voor het 2de stuk. We zullen de komende dagen wel wat beginnen stinken want het water is koud en het is veel te koud buiten om je met koud water en zonder handdoek te douchen. Nina en mama

Dag8

Vandaag het laatste park van de safari : Lake Manyara, aan de rand van de Great Rift Valley, waar twee continentale platen elkaar raken en nog steeds in beweging zijn. Minder grote dieren, wel heel veel vogels. Je kan hier zelfs wandelingen maken, weliswaar met een ranger. We zagen wel giraffen, gazellen en heel veel bavianen en andere apen. Blijkt dat niet alleen onze kinderen apenstreken uithalen !! We zijn tot het einde van het park gereden en zijn uitgestapt aan de warmwaterbron Hot Spring, waar we bijna onze handen verbranden aan het water ! Onderweg naar Arusha wou bibi (oma) een souvenirtje kopen voor de kleinkinderen. Mohamed bracht ons naar een winkeltje aan de kant van de weg. De kinderen kozen 6 hangertjes, voor zichzelf en de nichtjes en dan mocht bibi haar fameuze marchandeer techniek demonstreren. De verkoper vroeg $40 voor de hangertjes, waarop bibi : « Fietig dollar, gau zet zot zekes, 6 dollar, maximum hé » Wij dus terug weg. Mohamed besliste dan om een andere techniek te gebruiken. Hij stopte aan de kant van de weg waarop een wel tien verkopers rond onze auto hun waar kwamen aanprijzen. Mohamed besliste wie iets mocht laten zien en wie niet en de anderen moesten weggaan. Uiteindelijk hebben we 8 hangertjes gekocht voor 10 dollar. De kinderen genoten van het spektakel !! Oma in topvorm ! Vanavond slapen we opnieuw bij Dirk en Axel van Onsea House. Axel maakte voor ons een geweldige maaltijd klaar. Een zeer fijne en lekkere keuken !! Pascale

Dag 7

Gisteravond hebben we Anouk’s verjaardag gevierd. Papa had als verrassing een taart besteld die werd gebracht door het voltallige personeel terwijl ze een Swahili liedje zongen waar heel dikwijls Hakuna Matata in voorkwam. Anouk was uiteraard zeer blij. De taart was ook heel erg lekker. ‘s Avonds lagen er in onze bedden warmwaterkruiken klaar want het is hier heel erg koud. Dat hebben we de hele dag gemerkt ! Iedereen had een dikke trui aan maar aangezien het hier amper 10 graden is en wild spotten alleen maar kan met het dak open, brrr…. Deze dag stond in het teken van de zoektocht naar de faru, de neushoorn. Het enige dier van de Big Five dat nog ontbrak op ons ‘palmares’. We waren gemotiveerd en de kinderen stonden recht in de auto turend in de bosjes, de snijdende wind trotserend. We hadden ook vandaag weer geluk : nog maar net in de krater en we zagen al een cheetah, de fameuze jachtluipaard lag te rusten op het gras. Een prachtig dier ! Wat later zagen we in de verte wel 15 jeeps staan : dan weet je : er is iets moois te zien en inderdaad, een mannetjesleeuw was het hoofd van een gnoe aan het afeten. De wijfjes hadden het dier de vorige avond gevangen en het mannetje had bijna het hele dier opgegeten toen we aankwamen. De hyena’s liepen in de buurt rond, wachtend tot de leeuw klaar was om ook hun slag te slaan. Waarschijnlijk zullen ze niet veel gegeten hebben want de leeuw leek vast van plan om niets achter te laten. De jeeps die rond hem geparkeerd stonden, deerden hem niet ! Ook in dit park weer een heleboel dieren : grote kuddes zebra’s en gnoes die gewoon voor onze jeep de weg overstaken, heel wat gazellen, buffels enzovoort. Naarmate de dag vorderde, werd de frustatie over het uitblijven van de neushoorn groter, ook bij de gidsen. Er werd heel wat gecommuniceerd over de radio en er werd zelfs een hele zoektocht georganiseerd. Dat leverde een ander fantastisch schouwspel op. 3 leeuwinnen en 3 leeuwen hadden zich tegoed gedaan aan een buffel en lagen vadsig in het gras aan de kant van de weg te slapen. Een van de baba simba’s lag zelfs op zijn rug met zijn gigantische buik naar boven gericht. Op een bepaald moment wreef hij zich met zijn klauw over zijn buik. Hilarisch !!! Iedereen moest heel hard lachen maar de vadsige koning trok er zich niets van aan. De dag was bijna ten einde en nog steeds geen neushoorn. Mohamed beweert er twee gezien te hebben in de verte maar wij zagen slechts twee zwarte stippen. Jammer maar helaas geen neushoorn ! Er zijn er ook maar 25 in het hele park dus je moet al heel veel geluk hebben om er één te spotten. We zullen nog eens moeten terugkomen. Onze laatste lodge op deze safari was zeker en vast de beste. We logeerden in een koloniaal huis midden een koffieplantage. We hadden het garden huis, met vier kamers helemaal voor ons alleen, inclusief ruim salon met open haard. We hebben de avond afgesloten met een lekker flesje wijn voor het knapperend haardvuur !!! Pascale

Foto's

Even dit berichtje om te laten weten dat de eerste foto's op de blog staan.

Dag6: Simba-dag

De dag begon goed, Sara is weer oké. Nadat iedereen Anouk een gelukkige verjaardag had gewenst, gingen we op jacht. En zoals de titel al verklapt veel leeuwen vandaag. Na even rijden door het op een savanne lijkend gebied kreeg Mohamed een berichtje binnen dat er een luipaard een gazelle had gevangen en mee in de boom had gesleurd. Dus gingen we op weg naar die plaats. Voordat we daar aankwamen, zagen we een witte buik in het gras., weer een leeuw dachten we.  Tot hij zich opeens rechtzette en dan zagen we het : een simba baba met mooie blonde manen. Hij trok zijn bek wijd open om zijn scherpe tanden te laten zien. Fantastisch ! Ondertussen stonden er wel twintig jeeps en dan plots had hij er genoeg van en liet hij zich lui vallen tussen het hoge gras. Onzichtbaar, maar wat een spektakel. Naast onze jeep stond een andere jeep met Hollandse vlaggetjes , want Holland heeft gewonnen he mannen !  Daarna reden we verder naar het luipaard dat in de boom hing te slapen. Toen we daar toekwamen stond de weg al vol met tientallen jeeps. In de boom had het luipaard niets in de gaten en zette rustig zijn middagdutje voort. Naast hem hing in de boom de gazelle die hij had meegesleurd in de boom, nadat hij deze gedood had. Een mooi zicht ! We waren nog geen 300m verder of zagen in de verte twee leeuwen op een rots zitten. Verrast waren we niet echt meer, maar ook al zie je ze zo vaak het blijft prachtig ! Dan reed Mohamed met ons naar een minder toeristisch gebied waar we in the middle of nowhere ons middageten hebben opgegeten. Na deze korte stop, reed Mohamed met zijn jeep van de weg, het hoge gras in. Na enkele minuutjes hadden we door waarom hij dat deed, een leeuw en een leeuwin lagen in het hoge gras. Heel onverwacht reed Mohamed steeds dichter, zo dicht dat we zonder zoom een close-up konden nemen van hun koppen. Mama dook de auto in : Pas op he mannekes ! De leeuw bekeek ons alsof hij ons elk moment wou aanvallen, maar toen hij na een tijdje weer lui het gras in dook was mama weer gerust.Toen we terugreden naar de weg kwamen we nog een leeuwin tegen die onder een boom lag te rusten. Rusten, rusten en rusten die leeuwen doen bijna niets anders, mama las voor uit een boek dat ze tot 23u per dag kunnen slapen ! Luie beesten hoor die leeuwen ! Na dit onbeschrijfelijke spektakel reden we naar ons volgende park Ngorongoro. Onderweg zagen we duidelijk de planten veranderen, van savanne naar regenwoud. We blijven hier in Ngorongoro overnachten op de rand van de krater. Een prachtig wereldwonder ! Maar het is hier wel veel kouder, we zitten op 2300 meter. Morgenvroeg gaan we de krater verkennen en om zoveel mogelijk te kunnen zien, moeten we al om 5h30 opstaan. Dat wordt een korte nacht en papa, peter en Sara willen voor Spanje supporteren !!! Tot de volgende keer dan maar weer ! Nina

Verjaardag Anouk

Jambo (dat is hallo in het swahili) Vandaag werd ik wakker met gezang van papa. Happy birthday to you, happy birthday to you.. Wanneer papa weg was, begon het opnieuw : Sara en Nina zongen ook voor mij. Dan kwam mama mij een dikke knuffel geven en zei : Nu ben je elf, Noukiepouk. Zo begon mijn prachtige verjaardag. Toen we in de auto gingen, wenste Mohamed mij ook een gelukkige verjaardag. Daarna gingen we verder in het park Serengeti en ik was super verrast. Ik wou absoluut een mannetjesleeuw zien, omdat we alleen nog maar vrouwtjes hadden gezien. En ja hoor, ik heb er twee gezien met prachtige manen. Zo mooi ! We hebben ook nog vrouwtjes gezien, mama simba’s. Ik probeer samen met mijn zussen ook wat Swahili te leren. Ik ken al de dieren die we zien in het Swahili en ik kan ook al tot 10 tellen ! Flink hé !! Het was een verjaardag om noooooooooooooooit meer te vergeten. Xxxxxxxx nouki   

Dag5

7 uur op, 8h30 in de jeep. Vandaag zijn we op safari gegaan in het park Serengeti. We begonnen onze safari met een 20tal grote kuddes zebra’s. Normaal trekken de zebra’s in de lente naar Kenia maar omdat ze nog zo laat op het jaar hier zijn, denkt men dat deze zebra’s beslist hebben om hier te blijven. Na de fel zichtbare zebra’s tussen het gras zagen we in het water een grote krokodil, ook de nijlpaarden waren van de partij. Het werd een groot spektakel, al die nijlpaarden bij elkaar. Een tijdje later vond er een 2de groot spektakel voor onze neus plaats Een kudde olifanten liep in een rijtje achter elkaar vlak naast onze jeep. We konden onze ogen niet geloven, zo indrukwekkend was het ! Dan staken ze voor onze neus de weg over. Prachtig !! En leeuwinnen dat we vandaag gezien hebben, het kon niet op. Maar tussen al het spektakel van deze katten, stak er iets zeker en vast bovenuit. Een familie van 14 leeuwen (mama’s en pups) lag onder een boom te rusten. Gespannen hielden we onze adem in toen onze gids dichter en dichter naar de leeuwen toereed. Tot op 1 meter hebben we deze prachtige katten kunnen benaderen. En dat leverde natuurlijk prachtfoto’s op. We zagen ook een luipaard die in een boom lag te slapen samen met de resten van zijn net verorberde prooi. Maar ook de kleine welpjes die een eindje verderop met elkaar aan het spelen waren, maakten indruk op ons. We konden er uren naar blijven kijken. Onze lunch hebben we opgegeten in het zonnetje onder een boom. De toiletten waren niet echt comfortabel : een gat in de grond waar je je plasje kon ‘placeren’ !! Nadien sprongen we opnieuw in onze jeep. Zebra’s, gnoes, buffels, giraffen, olifanten en gazellen à volonté !!! Met de avondzon in ons gezicht reden we terug naar ons tentenkamp. Sara had hevige buikkrampen. We hopen dat het morgen beter gaat met haar. Dus een gouden les : altijd opletten in Afrika. Het is snel gebeurd ;-) Behalve dit was het weer een prachtige dag !!! See you later alligator, in a while crocodile… Nina

Berichtje van Sara

Karibu ! Normaal ging ik pas op het einde van de week een verslagje schrijven maar omdat we al zoveel schitterende dingen hebben meegemaakt, schrijf ik alvast dit berichtje. Zondagochtend vertrokken we vanuit Onsea naar Tarangiré. Nadat we met de jeep door kleine dorpjes reden, kwamen we bij de ‘main gate’, waar we al onmiddellijk prachtige gnoes, zebra’s, everzwijnen (pumba’s), struisvogels, aapjes, gieren, verschillende soorten antilopen, buffels, giraffen en nog veel meer zagen. Een hele dag konden we genieten van deze prachtige dieren, die soms juist naast onze jeep stonden. We werden echt overrompeld door de schoonheid van het landschap en de dieren, maar enkele bijzondere momenten zullen ons altijd bijblijven . De kudde zebra’s die in de poel liepen en elkaar knuffelden, de familie olifanten met de kleine baby olifantjes, de enorm kudde van gnoes die voorbijtrokken. Na een schitterende zonsondergang kwamen we bij onze gezellige lodge met zicht op de rivier en wenste de gids Mohammed ons slaapwel (lala salama). De volgende ochtend ging Mohammed met ons op zoek naar een leeuwin die ergens aan de rivier moest zitten ,maar enkel papa heeft haar kunnen zien. Daarna volgde een lange reis naar het Noord-Westen. In Ngorongoro stopten we eventjes om naar archeologische opgravingen te gaan kijken. Onder de hete zon bekeken we aandachtig de overblijfselen van de eerste mensen. We reden verder door een volledig uitgedroogde vlakte en genoten van het landschap en de antilopen, toen onze gids ons plots een cheeta toonde! Hij lag wel 10minuten op 2meter naast ons zijn middagdutje te doen tot hij opstond en rustig wegwandelde. Ik was helemaal sprakeloos, hij keek gewoon recht in mijn ogen en leek (eventjes ;) ) héél schattig. Dit was meer dan ik ooit durfde dromen.. Na deze extreme ervaring zagen we nog 2 leeuwinnen van op afstand, olifanten, zebra’s, buffels, een giraf en nog veel antilopen. We reden vlug verder naar onze lodge want de zon zakte al weg acher de horizon. Maar er stonden ons nog een aantal aangename verassingen te wachten. In een boom lag nog een exemplaar van de ‘big five’ : een luipaard. Nog zo’n prachtig, elegant( maar lui :P) dier. En alsof dat nog niet genoeg was, zagen we nog een grote leeuwin. Een saaie dag in de jeep werd dus eentje om nooit te vergeten. En dat op je verjaardag mama ! Gelukzak !! Hakuna matata (Heb geen zorgen en geniet ervan !) Sara

Bericht van Anouk

Hallo iedereen, We zijn 6 dagen op safari. Vandaag is het 5 juli, mama haar verjaardag. Het was een beetje een saaie dag, alleen maar rijden. Maar op het einde toen we naar het hotel reden, kwamen we heel veel dieren tegen. Ook dieren van de Big 5. De big5 zijn 5 sterke en grote dieren : de leeuw, de luipaard, de buffel, de neushoorn en de olifant. We hebben één dier van de Big 5 nog niet gezien : de neushoorn. De andere 4 die we wel hebben gezien, waren heel mooi. We hebben ook de cheetah gezien. Hij was moeilijk te zien en stond voor een berg zodat hij goed gecamoufleerd was. Supermooi dus. Giraffen hebben we ook gezien en gazellen, dikdik, zebra’s enzovoort… Het was een mooie weg naar het hotel ! Ook een mooi verjaardagscadeau voor mama. Kusjes van Nouki

Dag4

In een tent slapen kan leuk zijn maar aangezien de temperatuur hier ‘s nachts met 20 graden kan zakken, is een douche nemen ‘s ochtends echt wel iets voor de zeer moedigen onder ons. Mohamed stond ons al op te wachten en we vertrokken voor een lange jeeprit naar het uiterste punt van onze safari. Mohamed had gehoord dat er een leeuw was gespot en ging met ons op zoek in Tarangire maar helaas geen leeuw meer te zien. We vertrokken dus met een uur vertraging voor een wat saaie rit. Gelukkig had Mohamed met de lunch in het park Ngorongoro een archeologische site voorzien met een klein museum in Olduvai Gorge. Daar werden afdrukken gevonden van de eerste rechtopstaande mens, daterend van 3,5 miljoen geleden. Na deze interessante stop reden we verder en verder en verder naar Serengeti Park. We werden er « overvallen » door prachtige katten. Eerst zagen we een cheetah die we tot op 2 meter konden benaderen. Wauw !! Een tijdje later werd er gemeld dat er leeuwen zaten tussen het gras. Dus OMKEREN !!! Die zagen we niet heel goed, enkel hun kop stak boven het gras uit. De dag was toen voorbij en Mohamed wou dringend terugrijden om voor zonsondergang in het hotel te zijn. Het is hier al donker om 7 uur ! Toen we in de verte een groepje jeeps zagen staan, wisten we : de dag is nog niet voorbij. En inderdaad, in een boom lag een luipaard rustig te slapen. Nog één van de big 5 !!! Dan dachten we echt wel dat de dag voorbij was, maar nee hoor… Nina zag in de verte nog een leeuwin. En gelijk had ze ! Dat brengt het aantal big5 trofeeën op 4 !!! Enkel de neushoorn ontbreekt nog. In het hotel, weer een tentenkamp, maar veel luxueuzer werden we met traditionele muziek en dans ontvangen. Mama’s (Poes ;-) )verjaardag kan niet meer stuk !! Miauw… Nina, mama

Dag3

We werden wakker in ons Belgisch hotelletje « Onsea House ». Toen we ons kleertjes aanhadden, stond er een lekker ontbijtje op ons te wachten : confituurtjes, broodjes, fruit en het allerbelangrijkste : NUTELLA. Na dit lekker ontbijtje kwam Mohamed, onze gids op de safari, ons halen voor onze eerste dag safari in het eerste park Tarangire, ook wel het olifantenpark genoemd. En die hebben we gezien !! We hebben zeer veel dieren gezien : giraf, gnoe, impala, zebra, dikdik, gazelle, …. 3 momenten waren memorabel. Eerst zagen we honderden zebra’s de weg oversteken om een duik te nemen in een vijver die bedekt was met groene blaadjes, bij momenten zelfs in galop. Dat leverde een schitterend kleurenpalet op. Adembenemd mooi ! In de namiddag hadden we wel al wat olifanten gezien (oliefents volgens papa in een poging om zowel Engels als Nederlands te spreken) maar niet in groep en niet aan het water. Onze gids reed met ons naar de rand van de rivier waar weinig jeeps langskwamen. Na enkele minuten wachten verscheen de eerste olifant met haar baby, gleed de heuvel af en ging naar het water. Algauw volgden andere mama-olifanten met hun baby’s die steeds kleiner en liever werden. We hebben dit fantastische schouwspel een half uur gadegeslagen. Een streling voor het oog ! Het werd dan ook hoog tijd om naar het hotel af te zakken maar blijkbaar had Mohamed via de radio info gekregen van collega’s. Hij reed met ons via een weg waar buffels overstaken, ook weer een grote kudde. We sloten onze dag dus af na 2 dieren van de Big5 te hebben gezien. 3 more to go !! Op de terugweg naar het hotel werden we nog verrast door een groepje bavianen. We sliepen in een tentenkamp, zeer cool !! Nina, mama

Dag 2

Deze ochtend moesten we vroeg uit ons bedje. Om zes uur dertig ging onze wekker al af. Na een stevig ontbijt stapten we de taxi in die ons naar ergens bracht waar we niet moesten zijn. Hij reed naar tanzanair terwijl wij hadden gevraagd om naar zanair te rijden. Dus hup omkeren. Daar was dan de luchthaven. Na even wachten konden we in ons mini-vliegtuigje stappen dat ons naar Zanzibar vloog. Eens in Zanzibar toegekomen moesten we nog twee uur wachten voordat we met een ander mini-vliegtuigje naar Arusha konden vliegen. In die tijd zijn we even iets gaan drinken. Om uit te leggen dat we niets wouden eten, gebruikte peter zijn beste Engels, daaruit volgde één van de uitspraken van de dag : We don’t need eat ! ( : Nadat onze glaasjes leeg waren, kwam de meneer, die ons tijdens de vlucht vergezelde, ons halen. Na een nu wat langere vlucht van één uur en twintig minuutjes, over de Kilimanjaro en de Mount Meru -die we deze vakantie nog gaan beklimmen- kwamen we toe in Arusha. Toen papa een foto van ons bij het vliegtuigje had genomen, deed mama ook zo’n uitspraak van de dag : He’s a good picturetaker ! ( : Daarna zijn we in onze taxi gestapt die ons naar ons hotel heeft gebracht waar we nu voor één nachtje blijven. Een geslaagde dag dus weer vandaag ! Nina

Dag 1

Halowaa, Vandaag moesten we heel vroeg opstaan: vijf uur ten laatste. Nadat we even ons gezicht hadden opgefrist, realiseerden we ons dat dit het begin was van onze vakantie. Een vakantie om nooit meer te vergeten. Om kwart voor zes hoorden we de taxi toeteren, waar oma en peter al inzaten, die ons dan naar de luchthaven bracht. Inchecken en door de douane ging vlotjes. Een croisantje konden we niet meer eten, want we zaten een beetje achter op schema. Toen we aan onze gate kwamen, zagen we in dat we nog goed op tijd waren, maar aan boord hebben we een lekkere muffin gekregen. Het was wel even schrikken toen de alarmbel van het vliegtuig afging, maar dan bleek dat het een rookalarm was omdat iemand in het toilet had gerookt. Nadat we weer veilig aan de grond stonden, was er geen tijd meer te verliezen, we moesten HUP, HUP, HUP in een speedy tempo naar onze volgende vlucht. De familie Ceuppens kon het weeer niet laten om eerst eens langs de toiletten te passeren, maar uiteindelijk konden we als één van de laatsten aan boord gaan. In tegenstelling tot wat we dachten, werd onze 11 uur durende vlucht zeer aangenaam. Met ons tv-schermpje konden we de laatste films zien en leuke spelletjes spelen. Vooral Anouk vond dat natuurlijk geweldig ;-) Ook mama en papa genoten van hun bed in first class!! Na de landing liet de taxichauffeur op zich wachten. Met ons zevenen met al onze bagage werden we in een te klein busje gepropt en die zette ons "geplet" af. Een leuke eerste dag, op z'n oma's gezegd: eerste klas! En de Hollanders hebben gewonnen... Kusjes, Nina